Specyfika metody w pracy z dziećmi obejmuje między innymi prowadzenie terapii w celu nauczenia nowych umiejętności ruchowych, uwzględnienie fizjologicznie występujących odruchów, które wpływają na rozwój ruchowy, konieczność uwzględnienia postępujących zmian rozwojowych, współpracę z dziećmi oraz ich rodzicami, którzy często biorą aktywny udział w terapii. Niewątpliwie zaletami, jakie wypływają ze stosowania metody NDT Bobath jest oparcie na fizjologicznym rozwoju dziecka, uwzględnianie nuroplastyczności układu nerwowego, tempa i sposobu rozwoju odruchów, reakcji organizmu na pobudzenie receptorów.

Wskazanie do rehabilitacji metodą NDT Bobath otrzymują osoby z różnego rodzaju deficytami neurologicznymi, jak np. mózgowe porażenie dziecięce, uszkodzenia splotów nerwowych czy choroby nerwowo–mięśniowe, a także te u których występują zaburzenia opóźnionego rozwoju motorycznego niemowląt i dzieci oraz wzmożone lub obniżone napięcie mięśniowe.

Metodę tę dobrze jest zastosować możliwie najwcześniej u niemowląt i małych dzieci, ponieważ wczesne rozpoznanie zaburzeń  ruchowych umożliwia szybką interwencję i  przeciwdziałanie  dysfunkcji mogących niekorzystnie wpływać na funkcjonowanie dziecka oraz utrudniać jego dalszy rozwój.

Bibilgrafia:

Mikołajewska, Metoda Bobath w rehabilitacji dorosłych i dzieci, „Niepełnosprawność – zagadnienia, problemy, rozwiązania” 2016, nr 18, s. 7–24.